„Machnij coś o świętach” – usłyszałem dziś od szacownego redaktora , no to macham. Tylko co tu można jeszcze o świętach – żeby nie wpaść w banialuki, powtórzenia, lanie wody.
Może więc krótko – to że święta Bożego Narodzenia dawno już straciły swój właściwy charakter to chyba rzecz dla wszystkich już oczywista. Zamieniliśmy: radość z narodzin Chrystusa na radość buszowania po marketach w poszukiwaniu prezentów ; pęd ku zbawieniu na pęd ku zakupom na świąteczny stół ; zadumę nad tym co dla nas oznacza przyjście Jezusa na świat na zadumę nad stanem finansów w związku z „świętami” . Można by tak jeszcze długo wymieniać.
Dziwne że gdy przychodzi takie dajmy na to święto zmarłych – 1 listopada to nikt nie ma wątpliwości jak je godnie przezywać, jak duchowo z tego święta czerpać, jak postawić sprawy we właściwej sobie kolejności.  Jak to się stało że święta kościelne tak różnie są przez nas obecnie przeżywane? Jeśli miałbym to ująć jednym słowem byłoby nim słowo „komercjalizacja” .
Ciężko jest skomercjalizować święto zmarłych – nie mówię że to nie możliwe, wszak i przed 1 listopada toczy się prawdziwa batalia na to ile i jakich zniczy sprzeda się najwięcej, nie wspominając już o różnorakich nowinkach w tym temacie – znicze ledowe, solarne , z hologramami, śpiewające, tańczące… - no może się nieco zapędziłem, ale czemu nie? Przecież to właśnie w ta stronę zmierza i tylko resztki wewnętrznego oporu , szacunku dla zmarłych, szacunku dla pogrążonych w żałobie hamują jeszcze w tym aspekcie producentów i sprzedawców . W przypadku zaś świąt Bożego Narodzenia te granice dawno już zostały na wszelkie możliwe sposoby przekroczone. Coraz częściej słychać głosy domagające się aby te święta miały bardziej świecki niż religijny charakter. Tak przecież jest prościej i przyjemniej, po co refleksja nad narodzinami Zbawiciela – przecież mogą obrazić się ateiści, Islamiści, wyznawcy Judaizmu itd. Nie wystarczy miła rodzinna atmosfera? Wymiana prezentów, uroczysta kolacja po pierwszej gwiazdce?