Modelowe rozwiązanie


Na początku roku gmina Goleniów, jako jedna z pierwszych w Polsce, podjęła się nowatorskiego rozwiązania problemu z dłużnikami. Specjalnie z myślą o osobach, które nie płacą za czynsz, w Zabrodzie pod Goleniowem powstają dwa budynki mieszkalne o konstrukcji szkieletowej, potocznie nazywane kontenerami, z niewielką toaletą i aneksem kuchennym. Trafią do nich osoby i rodziny, które posiadają sądowe nakazy eksmisji. W gminie Goleniów takich rodzin jest blisko 60.


Nie ma litości


Za postawienie kontenerów i podłączenie ich do mediów gmina zapłaciła prawie 800 tysięcy złotych. Mieszkania w kontenerach są wyjątkowo małe. Na jedną osobę przypada zaledwie 5 m kw.

- W takim pokoju trudno będzie zmieścić nawet tapczan, nie mówiąc już o innych meblach - zauważa Witold Buszta, budowlaniec. - To naprawdę dotkliwa kara. Jeszcze większym dramatem jest zamieszkanie na tak odizolowanej od cywilizacji wsi. Tu nie ma sklepu, ani placu zabaw, w zasadzie nie ma niczego poza kilkoma domami. Do miasta cztery kilometry i tylko raz na jakiś czas przejeżdża tędy autobus. Bez samochodu ani rusz.

Głównym celem wybudowania w Zabrodzie mieszkań socjalnych, o bardzo niskim standardzie, było ukaranie dłużników. Burmistrz Andrzej Wojciechowski otwarcie mówi, że kara ma być dotkliwa.

- Nie możemy ludzi wyrzucić na bruk - podkreśla. - Dlatego przeniesiemy ich do lokali socjalnych, gdzie nie ma co myśleć o luksusach. Będą w nich za karę, a nie w nagrodę. Mało tego. Ci, którzy trafią do Zabrodu niech nie myślą, że mogą już spocząć na laurach. Jeśli jakaś rodzina w dalszym ciągu nie będzie wywiązywać się z płacenia za mieszkanie lub media, odetniemy gaz, wodę, energię. Każde z mieszkań ma indywidualne podłączenie, więc nie będzie problemu.


Miejscowi współczują


Mieszkańcy Zabrodu współczują ludziom, którzy z musu będą musieli tu zamieszkać.

- Koszmarne warunki - mówi Jolanta Guzma z Zabrodu. - Ale niezależnie od tego żyje się tu ciężko. Po wszystko trzeba jeździć do miasta. Nie ma problemu, jak ktoś ma samochód. Ale jeśli nie, to trzeba iść pieszo. A u nas większość nie ma własnego auta. Nie ma też co liczyć na autobus, bo kursuje bardzo rzadko. Niewielu z niego korzysta, bo szybciej, niż czekając na PKS, dojdzie się pieszo.

Ja zapewnia pani Jolanta, najgorzej jest wtedy, kiedy trzeba zrobić większe zakupy, a potem z torbami, które ważą kilkanaście kilogramów, w deszczu czy śniegu iść cztery kilometry do domu. Ciężko jest też dzieciom, które do biblioteki i na każde zajęcia chodzą pieszo.


Agnieszka Tarczykowska


Więcej w dzisiejszym papierowym wydaniu "Głosu Szczecińskiego"


informacja -LINK-


Zapraszamy do zakupu i czytania tego poczytnego dziennika