Monitoring miejski nie jest tylko narzędziem służącym w rozstrzyganiu spraw związanych z wykroczeniami, przestępstwami karnymi, ale również może być pomocny w zabezpieczaniu imprez sportowych i kulturalnych, czy też jest pomocny do szybkiej oceny sytuacji na ulicach, skrzyżowaniach, co znacznie ułatwia kierowanie ruchem.

Przede wszystkim realizacja tego zadania musi odbywać się w ścisłej współpracy z Policją i Strażą Miejską. W przypadku Kielc na podstawie danych z ostatnich dwóch lat, przeprowadzono analizę miejsc zagrożeń – sporządzając odpowiednią mapę, stanowiącą podstawę do planu rozmieszczenia kamer. Uzgodniono, że stanowisko monitorowania powinno znaleźć się w bezpośrednim sąsiedztwie stanowiska dowodzenia Policji, zapewniono odpowiednie środki łączności bezprzewodowej z wozami patrolowymi i przewodowej z komisariatami znajdującymi się w pobliżu planowanego rozmieszczenia kamer. Zadbano o zarezerwowanie odpowiedniego pomieszczenia oraz obsady ludzkiej. Centrum monitorowania może znajdować się również w siedzibie Straży Miejskiej, jednak trzeba pamiętać o uzgodnieniach związanych z łącznością i organizacją współpracy z Policją.
Istotne znaczenie ma przygotowanie organizacyjne Centrum monitorowania. W Radomiu ze względu na ograniczenia wynikające z limitowanego do 4 godzin czasu ciągłej pracy przy monitorze obsadę stanowią 2 osoby, co w połączeniu z koniecznością pracy ciągłej wymagało zatrudnienia 10 osób do obsługi stanowiska. Sprawą często nie zauważana jest fakt, iż system monitoringu wymaga zatrudnienia lub oddelegowania operatorów, co pochłania dodatkowe środki.

Z reguły inicjatywę podejmuje Samorząd, ale w niektórych przypadkach pierwsze kroki były podejmowane przez Policję i Straż Miejską.
Finansowanie najczęściej następuje z środków samorządowych, jednak jest możliwa partycypacja w kosztach ze strony policji (wiąże się to jednak z wcześniejszym przesunięciem odpowiednich środków z puli Wojewody). Możliwe jest również finansowanie ze składek sponsorów (tak zbudowano system monitoringu w Radomiu). Należy w tym celu założyć odpowiednią Fundację, tak aby na jej rachunek mogły wpływać środki od zainteresowanych. Zainteresowanymi w finansowaniu takich przedsięwzięć mogą być lokalne banki, właściciele firm handlowych, restauracji, firmy ubezpieczeniowe, mieszkańcy. Należy ustalić czytelne sposoby rozliczenia inwestycji.
Policja kielecka szacuje, że przy spadku przestępczości w rejonie monitorowania o 20 – 30% zwrot poniesionych kosztów nastąpi w ciągu jednego roku.
Trzeba pamiętać o wyznaczeniu Urzędu i osoby kierującej inwestycją (konieczne uzgodnienia z Zarządem Dróg, Telekomunikacją, prywatnymi właścicielami). Przykładowo instytucją nadzorująca wykonanie inwestycji w Gdańsku był Zarząd Dróg i Zieleni Miejskiej. Właścicielem systemu powinno być miasto, i to ono powinno zarezerwować środki na późniejszą modernizacje, konserwacje i naprawy sprzętu (konserwację należy przeprowadzić dwa razy w roku: przed zimą i na wiosnę). W umowie z wykonawca warto zwrócić uwagę na czas wykonania ewentualnych napraw.
Należy podkreślić dużą aprobatę społeczną dla takich inwestycji. W Radomiu, w plebiscycie lokalnego radia, budowa systemu monitoringu została uznana za najważniejsze wydarzenie w mieście.

źródło: http://www.dipol.com.pl