Jak przyznaje gospodarz schroniska, największy problem stanowi przestrzeganie regulaminu. Ci, którzy pojęli, że zerwanie z nałogiem alkoholowym to jedyny sposób na przetrwanie ciężkich chwil w godnych warunkach, dostosowują się do panujących zasad.

Ale to nie wszystko. Każdy, kto chce zamieszkać w schronisku w Białuniu, musi także wykazać się pracowitością i odpowiedzialnością.

- Nie jest z tym tak źle - zapewnia Władysław Mosicki, mieszkaniec schroniska. - Prace związane z przygotowywaniem posiłków, sprzątaniem, rąbaniem drewna czy opiekowaniem się zwierzętami, zajmują nam około trzech godzin dziennie. Każdy ma wyznaczone zadania i musi się z nich wywiązywać. Trzeba podkreślić, że wszystko robimy tu sami. Resztę czasu spędzamy na oglądaniu telewizji, rozmowach i czytaniu. Ale także na zbieraniu grzybów czy łowieniu ryb. Wielu z nas pracuje zawodowo.


Żałują, że nie koedukacyjne


Dla wielu noclegownia w Białuniu, to jedyna ostoja po tym, jak znaleźli się na życiowym zakręcie.

- Jedenaście lat temu rozstałem się z żoną i od tamtego czasu jestem bezdomnym - wyznaje Waldemar Biegański. - Tułałem się tu i tam. Kilka miesięcy temu pracownicy opieki społecznej skierowali mnie tutaj. Najbardziej cenię sobie, że tutejszy rygor wymusza na człowieku zerwanie z alkoholem. Dzięki temu, że nie piję, czuję się znacznie lepiej.

Schronisko dla bezdomnych w Białuniu oferuje wolne miejsce jedynie mężczyznom i właśnie takie odizolowanie mężczyzn od kobiet dla większości stanowi spory problem.

- Nie mam problemu z alkoholem i nigdy go nie miałem, pewnie dlatego łatwiej mi zaakceptować te warunki - zdradza nam Marek Lorkowski. - Jedyne czego mi tu brakuje, to towarzystwa kobiety. Człowiek ma pełny żołądek, ma gdzie spać i nie boi się mrozów, bo zawsze jest ciepło. Tylko że dookoła koledzy. A czasem chciałoby się poprzebywać z kobietą.

Gospodarz noclegowni zapewnia, że przebywającym tu niczego nie brakuje. Ale podkreśla, że każdy, kto chciałby wspomóc schronisko, będzie mile widziany.

- Chętnie skorzystamy z każdej formy pomocy - zapewnia Marian Grzegorczyk. - U nas nic się nie zmarnuje.


Agnieszka Tarczykowska


Więcej w dzisiejszym papierowym wydaniu "Głosu Szczecińskiego"


informacja -LINK-


Zapraszamy do zakupu i czytania tego poczytnego dziennika